Zihnimiz için bilgilerin, inançların ve hikâyelerin değişimi yokuş yukarı yürümek gibidir.
Örneğin ilk hikayeniz sevilmemeye dair olsun.
İlk kod “ben sevilmeyen” “sevilmeye değmez bir varlığım” ya da “annem/babam beni sevmiyor” olsun.
Bu kod ister gerçek isterse bir zanlılık olsun fark etmez.
Kendiniz, anneniz ve dünya ile ilgili ilk tanımınız/ilk kararınız/ilk kodunuz yazılmış olur.
Ve hiçbir kod tek başına kalmaz.
Zihin bu kodu anlamlandırmaya, kanıtlamaya ve kısa yollar oluşturmaya çalışır.
Bunun için de
Başka önermeler/inançlar türetir, teoriler ekler, genellemeler ve kuramlar oluşturur.
Sevilmiyorum çünkü çirkin bir çocuğum.
Sevilmiyorum çünkü ben başarısızım.
Sevilmiyorum çünkü zevksizim…. gibi inanç kalıpları.
Sonra varsayımlar türetir.
Hiç hata yapmazsam sevilirim.
Her şeye evet dersem sevilirim..
Sonra kurallar türer.
Hiç hata yapmamalıyım.
Sonra ise genellemeler başlar “Kimse beni sevmiyor. “
Ve sonra akıl okumaları, boşluk doldurmalar başlar…
O kişi yanıma gelmedi çünkü beni sevmiyor.
Sevgilim beni aramadı demek ki beni sevmiyor…
O çalışan bana bilgi vermedi demek ki beni sevmiyor.
Çağırdığımda gelmedi demek ki beni sevmiyor…
Program yazılmıştır. Hatta epigenetik olarak devir alınan programın senaryonu oynuyorumdur dünya sahnesinde..
Yani dostlar;
Sorgulanmamış, gerçekliğin peşine düşülmemiş antika bir bilgi bölünerek çoğalır ve güçlü bir Öyküye döner.
Bugün ve gelecek, geçmişin harcı ile yoğurulur durur.
Zihnin geçmiş öyküsü, tüm belirsizlikler karşısında dolgu maddesi olarak kullanılır.
Neden olmuş olabilir?
ya da Bunun anlamı ne? gibi sorulara verilecek yanıtlar da kullanılacak tüm referans noktaları da eski hikayelerin içinden seçilir.
0 530 526 72 64