John Bowlby, bağlama sitillerinin yaşam deneyimi ve özellikle de bebeklik döneminde ebeveynlerimizle etkileşimi sonucu oluştuğuna inanıyordu.
İhtiyaçlarına duyarlı olan ve onları gideren ebeveynlere sahip insanlar güvenli bağlanma sitili geliştirir. Bu tür bir çocuk ebeveynlerine güvenebileceğini Öğrenir ve ihtiyaç duyduğunda onları yanında bulacağını inanır.
Fakat bu meselenin burada bitmediğini söyler, güvenli bir çocuk bu güveni yetişkinliğine ve gelecekteki partneri ile olan ilişkisine taşır. Peki kanıtlar bu örneği öngörüyor doğruluyor mu?
2000 yılında Toronto Ryerson Üniversitesi’nde birkaç meslektaşı ile çocuk gelişimi hakkında araştırma yapan Leslie Atkinson, önceki 41 araştırmayı temel alan bir meta analiz gerçekleştirdi.
Çalışma toplamda 2000 ebeveyn çocuk çiftini inceliyor ve ebeveyn duyarlılığıyla çocuk bağlanma sitili arasındaki ilişkiyi değerlendiriyordu.
Sonuçlar zayıf ama dikkat çekiciydi.
İhtiyaçlara karşı duyarlı annelerin çocukları güvenli bağlanma stiline daha yatkındı.
Fakat yöntemsel meseleler bir yana, çocuğun bağlanma sitili söz konusu oduğunda başka değişkenler de devreye giriyordu.
Çocuğun güvenli olma şansını artıracak etkenler arasında kolay bir mizaç (bu, ebeveynin daha kolay karşılık vermesini sağlıyor, ) annenin olumlu koşulları (evlilikte tatmin, stres ve depresyonun az olması, sosyal destek) içinde olması ve ebeveyn olmayan bir bakıcıyla daha az zaman geçirmek yer alıyordu.
Genetik faktörler de devreye girdi.
Mesela yetişkin genlerin %100’ü ortak olan tek yumurta ikizlerinin, genlerin %50’si ortak olan çift yumurta ikizlerine kıyasla aynı bağlanma stiline sahip olma oranları daha yüksek.
Bebeklikte güvenli bağlanma geliştirdiğiseniz bile, bu yetişkinleyecek sürecek mi?
Bunu anlamak için bağlanma araştırmacıları 1970 ve 1980 lerde bebek, şimdi de yaklaşık 20 yaşlarında olan kişileri yeniden değerlendirdiler.
Erken çocukluk döneminde güvenli olarak tanımlanan kadın ve erkek yetişkinlikte de aynı kalıyor mu? Yanıt pek net değil.
Çocukluk ve yetişkinlikdeki bağlanma arasındaki bağı bulmaya çalışan üç araştırma başarısız.
Fakat iki başka araştırma, aralarında ciddi bir ilişki olduğunu ortaya koydu.
Çocukluk ile yetişkinlik bağlanması arasında bir ilişki varsa bile bunun zayıf olduğu kesinlikle ortada
Peki, bu güvenli bağlanma nereden geliyor?
Daha fazla araştırma yapıldıkça, güvenli bağlanmanın tek bir kaynaktan gelmediğine dair kanıtlar artıyor. Duyarlı ve ilgili, çocuğa güvenli bir hayat sağlayan ebeveyn denkleme tek boyut sunmakta, ancak bu bağlanma sitiline bir çok etken mozaik gibi bir araya gelerek oluşturuyor.
Ebeveynlerimizle ilk ilişkimiz, kendimizle yetişkinlikdeki romantik deneyimlerimiz.
Yetişkinlerin ortalama %70 – 75’i hayatlarının farklı noktalarında aynı bağlanma kategorisinde kalıyor.
Öte yandan nüfusun geri kalan %25 – 30’u bağlanma sitili nde değişim olduğunu belirtiyor.
Araştırmacılar bu değişime, yetişkinlikdeki romantik ilişkilerin bağ kurmaya dair en temel inanç ve tavırlarımızı değiştirecek kadar güçlü olmasına bağlıyor.
Ve evet, değişim her yönde olabilir.
Güvenli insanlar güvensiz hale gelebilir ve güvensiz insanlar zamanla güvenli bağlanan kişilere dönüşebilirler.
Eğer güvensiz biri iseniz, sizin için hayati önem taşıyan bu bilgi, mutluluğa giden yolda sizin biletiniz olabilir. Güvenliği seni, bu bilginin farkında olmanızda fayda var, çünkü güvensiz olursanız kaybedeceğin çok şey var.
0 530 526 72 64