Mutluluk, kendine yetebilmektir…
İçimizden çıkıp, kendimizi ve ilişkilerimizi seyrettiğimizi varsayalım.
Yaşamı bir labirent gibi hayal edelim. Labirentin içinden baktığımızda çıkışı göremeyiz. Ancak dışardan bir göz ile bakma becerisi kazandığımızda, çıkış kapıları görme şansımız olur, belki de çok yakındır.
Kendi kendisi ile temas iletisi kuran yani kendini yargılamadan, hırpalamadan sorgulama yeteneği geliştiren kişi ancak kendine yetebilme becerisi kazanabilir.
Mutlu olmak hepimizin özünde bulunan bir özelliktir. Sevgi, (öz)ümüzün hammaddesi.
Herkesin içinde gürül gürül akan bir mutluluk nehri var aslında, ancak o nehrin önüne setler çekiyor olmamız ( bu setler, toplumun öğretileri ve aileden gördüğümüz ne ise bunları koşulsuz kabul edip farkında olmadan gerçekleştirdiklerimiz… )
Bu setler bizi (öz)ümüzden uzaklaştıran kendimize koyduğumuz filtrelerdir.)
Su akmak istiyor ama ona biz izin vermiyoruz. Diyoruz ki: “Hayır, bu suyun akabilmesi için şunun, bunun, ıvırın, zıvırın gerçekleşmesi gerekiyor.
Mutluluğu dış etkenlere bağlayarak yaşıyoruz hayatı, aslında labirentte (tek)iz ve yolculuk bizim yolculuğumuz.
Kastettiğim şey, polyannacılık oynamak değil.. 7 gün 24 saat mutlu olmak için kendinizi zorlamak, üzüntü ve acıyı içimize atmak değil asla. Hayatta yaşadıklarımız bize bir şeyler hissettirecek elbette. Üzüntü ve acımızı bastırıp kendimizi hasta etmek yerine onu rahatça yaşayacağız elbette. Ancak önemli olan şey bu üzüntüyü ve acıyı duyduktan sonra yeniden ve yeniden mutluluğa yükselebilmek.
Siz zaten hayat rotanızı «mutluluğa» çevirdiğinizde ( işin doğasına ) sizi daha çok mutlu eden şeyleri mıknatıs gibi çekmeye başladığınızı göreceksiniz.
Kendisi ile temas iletisi kuramayan, sorun üreten/susmayan zihinler ezberlerini yaşarken nasıl ne istediğini bilip kendine yetebilir ve mutlu olabilir ki?
Kendisi ile teması olan kişiler;
İç sesinin sesini duyar ve…
Ne söylüyor?
Bu iç sesim Ne Zamandır/Neden bana bunları söylüyor?
Ne arıyor?
Neye ihtiyacı var?
Nereye gitmek istiyor? sorularına yanıt arar.
Ve kendine yetebilen insan dış dünyaya da bağımlı hissetmez kendini…
İlişkilerine bağımlı olanlar, aslında bağımlı hissettikleri (ihtiyaç duydukları) her ne ise sevgi, ilgi, şefkat…
Kendi içinde kendilerine veremedikleridir.
0 530 526 72 64