Çocuklar için okul kâbusa döner bazen…
Bu kâbusa dönen süreci biz, bedene yansıyan davranışlardan anlarız.
Anneden ayrılmak istememe, okulu sevmeme…
Öğretmenini sevmeme…
Arkadaşları ile bir bağ kuramama…
Hatta sürünerek okula gitme…
Sabahları okul için kalktığında feryat figan ağlama…
Bedende izlediğimiz bu davranışların çözümü, ruhsal ve zihinsel kayıtlarımızı deşifre etmekte gizlidir.
Bir bilgisayar programı gibi işleyen insanın sistemi, yazılımda hangi kodlar var ise kudret kalemi olan bedende de bunu izleriz esasında…
Bu kodları yaşadığımız hangi anılarımızdan ya da hangi epigenetik aktarımlarla miras aldığımızı bilmek. İnsanın, annenin çocuğunu gerçek manada doğurabilmesi demek.
Fiziksel olarak bir çocuk dünyaya getirdiğimizde değil, ruhsal ve zihinsel kodlarımızı saklandıkları yerden çıkarabildiğimizde doğum yaparız.
Bazen kendimizden kendimizi,
Bazen de çocuğumuzu doğururuz yine yeniden.
Çocuğumuzun okul hayatında yaşadığı sorunları, bazen kendi yaşam deneyimlerinden kaynaklanırken… “anne/babadan zamanında ve yeterince görülemeyen sevgi ve ilgi gibi”
Bazen de anne ve babadan başlayarak Atasal döngüleri miras alır çocuk.
İşte bu nokta kıymetlidir.
İstediğimiz kadar davranışları düzeltmeye çalışalım…
Yani madde bedeni düzeltmeye çalışalım.
Yazılım değişmediği sürece program aynı çalışır. Sahnedeki dekorlar değişebilir, sebepler değişebilir sadece…
Burası insanın görülmeyen zihin ve ruhsal boyutudur.
Beden buradaki işletim sisteminin nasıl çalıştığını anlatır da insan baktığını görmez, işittiğini duymaz olmuştur.
0 530 526 72 64